Presbyopia (inaczej starczowzroczność) leczenie
Wraz z procesem starzenia zmienia się także zdolność obserwacji przedmiotów blisko położonych. Proces ten dotyczy wszystkich ludzi w wieku pomiędzy 40., a 50. rokiem życia i jest wynikiem normalnych procesów fizjologicznych - starzenia się soczewki oka oraz mięśni odpowiedzialnych za akomodację oka. W wyniku tych procesów dochodzi do częściowej utraty elastyczności przez wyżej wymienione elementy układu oka.
Najczęstsze objawów starczowzroczności
- odsuwanie od siebie na większą odległość gazet, książek, itp. w celu ich możliwości czytania;
- odczuwanie ból lub pieczenia oczu podczas wykonywania prac z przedmiotami znajdującymi się w bliskich odległościach (np.: czytania, robótek ręcznych);
- rozmycie lub zamazanie przedmiotów oglądanych z bliska.
W celu skorygowania tej wady stosuje się okulary do bliży (tzw. do czytania) o dodatnich mocach soczewkach lub soczewki kontaktowe dla presbyopia. Moc tych soczewek dobiera się pod kątem optymalnej kompensacji ubytku akomodacji oraz oczekiwań pacjenta co do przyszłego wykorzystania okularów do bliży. Należy przy tym brać pod uwagę odległość w jakiej będą znajdować się oglądane z bliska przedmioty, rodzaj pracy lub hobby pacjenta.
Zależnie od początkowej wady wzroku pacjenta lub jej braku skutki presbyopii mogą uwidocznić się w różnym wieku. Osoby krótkowzroczne dłużej nie będą odczuwać osłabienia akomodacji niż osoby, które nigdy nie nosiły okularów. Tym samym dłużej nie będą potrzebować okularów do bliży. Z kolei w przypadku osób nadwzrocznych sytuacja ma się odwrotnie.